L’Ego c’est toujours moi, mon frère,
omdat ik een ander is.
Ik streef altijd
naar eenheid en identiteit,
met mijn persoonsfragmentjes
als legostenen
geconstrueerd in kinderspel
door en door verstrooid,
mijn driften gekooid,
en in mijn handen
de beulse sleutel,
naar vrij nomadenschap.
Plein- en straatvrees,
want de hel dat zijn de anderen,
die mij sinds mijn eerste spiegel
tot de kern hebben doen veranderen.
Acteur en shapeshifter,
een drijvende wolk vol donder,
en alleen het ID en I,
dat ik bewonder,
want ik ben zó bijzonder.
Het is mijn zijn,
dat mij verwonderd,
in zijn worden.
Mezelf plagiërend,
spuw ik praatzieke pirouettes,
en wervel talig
om mijn eigen ego.
Circulerend in mijn
stroom van bewustzijn
als een thrillseeker
in de malende mallemolen
du penseés du mal,
dip ik het hele geval
in een saus van zwart gal,
en kom na nachten doelloos dolen,
van een koude kermis thuis.
Op de vrije markt
van gekochte eigenheid,
is de commercie mijn identiteit
Mijn bezit dat ben ik,
en mijn egopuin klaar voor de smeltkroes,
als tweedehands plastik.
Recyclend in nostalgie,
vind ik in vroeger
mijn evenknie
en het verhaal schrijvend
van mijn leven,
wil ik u mijn ego geven.
Want
In den beginne was het ik,
en het ik was bij ons,
en het ik werd ons,
althans wij
werden
ik.
Amen.
gvs